Op 15 januari 2025 is onze voorzitter Elmyra van Dooren overleden. Zijn was vanaf 14 december 1998 bestuurslid van de Sedje Hémon Stichting en vanaf februari 2011 voorzitter.
Elmyra studeerde ondermeer kunstgeschiedenis en studeerde af bij professor H.L.C. Jaffé aan de Universiteit van Amsterdam.
Professor Jaffé (Hans Ludwig Cohn, 1915-1984) was gespecialiseerd in “Modern and Contemporary Art” en was de eerste voorzitter van de Sedje Hémon Stichting.
Via hem werd Elmyra in contact gebracht met mevrouw Hémon.
Elmyra was een autoriteit op het gebied van het werk van mevrouw Hémon. Zij kon als geen ander uiteenzetten hoe het werk van mevrouw Hémon moest worden beschouwd en moest worden begrepen.
Gedurende haar voorzitterschap verdiepte zij zich in het leerstuk van “het genie” en bracht zij het onvatbare, het onbeschrijfelijke en het buiten zintuigelijke hiervan in relatie tot mevrouw Hémon en haar kunst. Vele uiteenzettingen hebben wij als bestuur “moeten” aanhoren, waarbij zij de bekende filosoof Arthur Schopenhauer (1788-1860) regelmatig in dit verband aanhaalde.
Op basis van haar contacten met mevrouw Hémon, haar levenservaring en haar diepgaande studie over “het genie”, zette Elmyra uiteen op grond waarvan mevrouw Hémon kon worden bezien als een genie. Haar onderbouwingen waren nauwkeurig, gedetailleerd en van een hoog niveau.
Elmyra was vaak degene, die namens de Sedje Hémon Stichting in de contacten naar buiten toe, het woord voerde, daar waar gesproken moest worden over de kunst van mevrouw Hémon. Zo was ik er meerdere malen getuige van dat zij een eigen stempel wist te drukken in de gesprekken met het Stedelijk Museum te Amsterdam, voorafgaande aan de aldaar gehouden expositie van de schilderijen en de lino’s van mevrouw Hémon.
Elmyra was een markante verschijning, stond op een bijzondere manier in het leven en als zij sprak werd er naar haar geluisterd.
Niet onvermeld mag blijven dat zij onze vergaderingen goed voorbereidde, de agenda verzorgde en de vergaderingen voorzat. Het was altijd gezellig en zoals de Engelsen zeggen: “Never a dull moment”.
Op 1 maart 2025 werd een herinneringsbijeenkomst gehouden, georganiseerd vanuit de familie. Het bestuur was uitgenodigd en was afgedaald naar een klein kerkje te Schellingwoude, gemeente Amsterdam.
De bijeenkomst was waardig en om meerdere redenen memorabel. Iedere spreker wist op zijn of haar manier de herinneringen aan Elmyra te verwoorden, zoals hij of zij haar gekend had.
Elmyra was naast kunsthistorica en filosofe ook violiste. Tijdens de bijeenkomst speelde een strijkkwartet diverse stukken muziek van G.F. Handel, F. Schubert en G. Lekeu, hetgeen de bijeenkomst op een hoger niveau deed landen.
Een week voor haar overlijden bezocht ik haar in het Dr. Sarphatihuis te Amsterdam, alwaar zij was opgenomen. Ik heb daar met haar gesproken en we hebben herinneringen opgehaald aan mevrouw Hémon. Ik bemerkte tijdens ons gesprek een zekere berusting aan haar kant, het onvermijdelijke en onafwendbare had zij aanvaard.
Ik nam afscheid, verliet haar kamer en moest haar daarna loslaten.
Het bestuur van de Sedje Hémon Stichting zal haar missen.
Moge haar aandenken tot zegen zijn.
Peter Wapperom